کد مطلب:141805 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
شهادت و دعای امام به زهیر
امام حسین علیه السلام با مشاهده نعش یاور خود، در حالی كه ایستاده بود فرمود: «لا یبعدنك الله یا زهیر، و لعن الله قاتلیك، لعن الذین مسخوا قردة و خنازیر؛ [1] ای زهیر خداوند تو را از رحمت خود دور نسازد، خداوند كشندگان تو را لعنت كند، (چون بنی اسرائیل) كه به شكل بوزینه گان و خوكان درآمدند».
در زیارت ناحیه مقدسه این گونه آمده است: «السلام علی زهیر بن القین البجلی القائل للحسین علیه السلام و قد اذن له الانصراف له:لا والله لا یكون ذلك ابدا اترك ابن رسول الله صلی الله علیه و آله، آله اسیرا فی ید الاعداء و انجدنا؟ لا ارانی الله ذلك الیوم؛ سلام بر زهیر فرزند قین بجلی، آن كه چون امام به او اجازه بازگشت دادند در پاسخ گفت: نه به خدا سوگند، هرگز فرزند رسول الله را كه درود خدا بر او و آل است، ترك نخواهم كرد. آیا فرزند
رسول را در حالی كه اسیر در دست دشمنان است رها كنم و خود را رهایی بخشم؟ خداوند آن روز را بر من نیاورد». [2] .
درسی كه می توان گرفت: رفتار آدمی نخست به شكل «حال» [3] است. بدین گونه كه برای انجام دادن آن باید تلاش كرد تا با دقت كامل، به مرحله عمل برسد؛ ولی بر اثر تكرار و ممارست آرام آرام انجام دادن آن عمل در شخص به شكل «ملكه» [4] درمی آید. در این صورت آن رفتار به سادگی و به محض تصمیم از شخص سر می زند؛ مثلا كسی كه روزهای اول رانندگی خود را می گذراند، رفتار رانندگی او «حال» خواهد بود، ولی راننده كهنه كار «ملكه» رانندگی را داراست. رفتار آدمی هنگامی كه بر جان و روح او نشست، شكل باطنی متناسب با خود را می سازد. شكل واقعی در رفتار و نیات او تجلی می یابد و او را از انسانیت می اندازد و به اشكال متناسب با رفتارش درمی آورد. این نكته بارها در قرآن و روایت و نیز در كشف و شهود اهل عرفان آمده است. [5] آن كه دیگران را بازی می دهد، در واقع چون میمونی است كه خود نمی داند و آنكه شهوترانی حرام خوار است چون خوكی است كه با كنار رفتن پرده ها حقیقت او بر همگان آشكار می شود، چنان كه انسان متكبر در واقع مورچه ای است كه به زیر دست و پا می رود؛ او در واقع كوچكی است كه احساس بزرگی می كند. امام كه هر چیز ناپیدا بر او عیان و آشكار است و او به واقع «عین الله الناظرة» (چشم بینای الهی) و «اذنه الواعیه» (گوش شنوای خداوند) است، آن قوم را چون بوزینگان و خوكانی می دید كه از رحمت خداوند دور افتاده اند.
در زیارت ناحیه مقدسه این گونه آمده است: «السلام علی زهیر بن القین البجلی القائل للحسین علیه السلام و قد اذن له الانصراف له:لا والله لا یكون ذلك ابدا اترك ابن رسول الله صلی الله علیه و آله، آله اسیرا فی ید الاعداء و انجدنا؟ لا ارانی الله ذلك الیوم؛ سلام بر زهیر فرزند قین بجلی، آن كه چون امام به او اجازه بازگشت دادند در پاسخ گفت: نه به خدا سوگند، هرگز فرزند رسول الله را كه درود خدا بر او و آل است، ترك نخواهم كرد. آیا فرزند
رسول را در حالی كه اسیر در دست دشمنان است رها كنم و خود را رهایی بخشم؟ خداوند آن روز را بر من نیاورد». [2] .
درسی كه می توان گرفت: رفتار آدمی نخست به شكل «حال» [3] است. بدین گونه كه برای انجام دادن آن باید تلاش كرد تا با دقت كامل، به مرحله عمل برسد؛ ولی بر اثر تكرار و ممارست آرام آرام انجام دادن آن عمل در شخص به شكل «ملكه» [4] درمی آید. در این صورت آن رفتار به سادگی و به محض تصمیم از شخص سر می زند؛ مثلا كسی كه روزهای اول رانندگی خود را می گذراند، رفتار رانندگی او «حال» خواهد بود، ولی راننده كهنه كار «ملكه» رانندگی را داراست. رفتار آدمی هنگامی كه بر جان و روح او نشست، شكل باطنی متناسب با خود را می سازد. شكل واقعی در رفتار و نیات او تجلی می یابد و او را از انسانیت می اندازد و به اشكال متناسب با رفتارش درمی آورد. این نكته بارها در قرآن و روایت و نیز در كشف و شهود اهل عرفان آمده است. [5] آن كه دیگران را بازی می دهد، در واقع چون میمونی است كه خود نمی داند و آنكه شهوترانی حرام خوار است چون خوكی است كه با كنار رفتن پرده ها حقیقت او بر همگان آشكار می شود، چنان كه انسان متكبر در واقع مورچه ای است كه به زیر دست و پا می رود؛ او در واقع كوچكی است كه احساس بزرگی می كند. امام كه هر چیز ناپیدا بر او عیان و آشكار است و او به واقع «عین الله الناظرة» (چشم بینای الهی) و «اذنه الواعیه» (گوش شنوای خداوند) است، آن قوم را چون بوزینگان و خوكانی می دید كه از رحمت خداوند دور افتاده اند.
[1] مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 20؛ بحارالانوار، ج 45:، ص 26.
[2] اقبال الاعمال، ج 3، ص 77-78.
[3] etats.
[4] noitats.
[5] «قل كل يعمل علي شاكلته؛ پيامبر به (آنها) بگو، هر كس بر شاكله (شخصيتي كه براي خود ساخته) عمل مي كند». اسراء آيه، 84، بنابراين، رفتار و نيات خود شاكله ساز است و شاكله افراد، خود رفتار بعدي ايشان را جهت مي دهد.